Mijn kleine zusje heeft onlangs op haar blog een eerlijk relaas gepost over haar favoriete activiteit van haar jeugd: Vals spelen.
En laat het net die laatste activiteit zijn (valsspelen dus) die Mevrouw al sinds erg jong bewonderenswaardig goed onder de knie heeft. Dobbelstenen stiekem verleggen tot het juiste aantal ogen verschijnt, emotionele manipulatie om bij dreigend verlies toch nog iets uit de brand te slepen en last, maar zeker niet least: de spelregels op tijd en stond veranderen. Over Mevrouws pogingen om op onhebbelijke wijze toch nog als winnaar van een spel te worden uitgeroepen zijn legendarisch en worden (uiteraard vol afgunst – verpakt in een jasje van kleine ergernis) regelmatig terug opgerakeld.
Een must read. (al is dat deel over die afgunst natuurlijk pure bullshit!)
Mevrouw Thea gaat op reis en neemt mee